| Czytając stare kroniki, poematy i żywoty |
d
|
| Pan Cogito doświadcza czasem |
E
|
| uczucia fizycznej obecności osób dawno zmarłych |
E (a)
|
| spośród wszystkich obywateli Rzymu |
a G F E
|
| kochałem tylko jednego |
F C
|
| Incitatusa - konia |
G
|
| kiedy wszedł do senatu |
F C
|
| nieskazitelna toga jego sierści |
G
|
| lśniła niepokalanie |
F C
|
| wśród obszytych purpurą tchórzliwych morderców |
G
|
| Incitatus był pełen zalet nie przemawiał nigdy |
a G F E
|
| natura stoicka myślę że nocą |
F C
|
| w stajni czytał filozofów |
G
|
| kochałem go tak bardzo |
F C
|
| że pewnego dnia postanowiłem go ukrzyżować |
G
|
| ale sprzeciwiała się temu |
F C
|
| jego szlachetna anatomia |
G
|
| obojętnie przyjął godność konsula |
a G F E
|
| władzę sprawował najlepiej |
F C
|
| to znaczy nie sprawował jej wcale |
G
|
| nie udało się nakłonić go do trwałych związków miłosnych |
F C
|
| z drogą żoną moją Caesonią |
G
|
| więc nie powstała niestety linia cesarzy - centaurów |
F C
|
| dlatego Rzym runął |
G
|
| postanowiłem mianować go bogiem lecz dziewiątego dnia przed kalendami lutowymi |
a G F E
|
| Cherea Korneliusz Sabinus |
F C
|
| i inni głupcy przeszkodzili tym zbożnym zamiarom |
G
|
| spokojnie przyjął wiadomość |
F C
|
| o mojej śmierci |
G
|
| wyrzucono go z pałacu |
F C
|
| i skazano na wygnanie |
G
|
| zniósł ten cios z godnością |
d
|
| umarł bezpotomnie |
d
|
| zaszlachtowany przez gruboskórnego rzeźnika |
E
|
| z miejscowości Ancjum |
E (a)
|
| o pośmiertnych losach jego mięsa milczy Tacyt |
a e d a
|
Dodane
08.09.2014
przez reuter