| W tej kamienicy, w której syn mój razem ze mną żył |
G D G D G
|
| Drewniane schody, brudne ściany, kibla biel |
G D e
|
| Mieszkał przez ścianę jakiś podejrzany dla mnie typ |
e H7 e H7 e
|
| No, ale ja byłem w AK - a on w AL |
C D e
|
| Na schodach mijaliśmy się nie mówiąc sobie nic |
|
| Dopóki noża w brzuch nie wsadzi - wszystko gra! |
|
| A wszystko nas dzieliło - łączył nienawistny fryc |
|
| No, ale tamten był w AL - a ja w AK |
|
| Spotkania nielegalne tam za ścianą raz po raz |
C D G D G
|
| A ja nic na to nie poradzę choć w łeb strzel! |
C D G
|
| Bo przecież Niemca nie nasadzę na sowiecki zjazd |
F E a G F
|
| Nawet jeżeli ja w AK, a on w AL! |
H7 C H7
|
| W tym czasie syn mój, Józef, znikał z domu dzień z dniem |
|
| A od nieszczęścia strzegłem go, Bóg prawdę zna! |
|
| Wtem widzę: stoi w drzwiach sąsiada z rozpalonym łbem |
|
| Choć tamten przecież był w AL - a ja w AK |
|
| Zerżnąłem pasem syna, miał już siedemnaście lat |
|
| Najlepszy wiek, żeby najgłupszy wybrać cel |
|
| - Chcesz walczyć - walcz! Ale jak Polak, nie jak kat! |
|
| Przecież twój ojciec jest w AK - a on w AL! |
|
| Syn spojrzał na mnie i powiada, że chce Niemca bić |
|
| I że Polaka powołanie dobrze zna |
|
| A w czyim spełni je imieniu - nie robi mu nic |
|
| Że był w AL - więc może też być i w AK |
|
| A czas się zbliżał, każdy czuł, że już nam ziemia drży |
|
| I okna domów cięły świat jak okna cel! |
|
| Tamci do lasu szli, a na ulice szliśmy my |
|
| Bo my w AK - a oni byli wszak w AL! |
|
| No i się stało, co się stało, co się miało stać |
|
| I syn mój zginął - ciężko rzec - pierwszego dnia |
|
| Nie trzeba było mi chłopaka do Powstania brać |
|
| No, ale nie był już w AL - już był w AK. |
|
| Ktoś powie - nie on jeden! Tak, lecz dla mnie właśnie on! |
|
| Nieszczęścia jakoś sprawiedliwiej, Boże - dziel! |
|
| Byleby żył! Za wcześnie Panie Twój ogląda tron! |
|
| Byleby żył! Niechby już sobie był w AL! |
|
Dodane
15.10.2012
przez DX
