No cóż, wróżbici także się starzeją: |
A E
|
Rtęciowe brody, płynnosrebrne oczy |
h fis E
|
Choć mają stawić czoła ciężkim dziejom |
A E
|
Gdzie teraźniejszość kroczy i druzgocze |
h fis E
|
No cóż, wróżbitom starość taka sama |
A E
|
Jak tym, co nawet sobie nie wróżyli |
h fis E
|
Dziś przeżywamy pojutrzejszy dramat |
A E
|
Jutro świetliste tych co wczoraj byli... |
h fis E
|
Uwierzcie zgrzybiałym wróżbitom |
h fis E
|
Bo zawsze mieć będą rację... |
h fis E
|
Oni życie oddali |
D
|
Wyobrażeń orbitom |
A
|
Licząc tylko na - próżni - owację |
h fis E
|
Wróżbity umysł także zna granice |
A E
|
Uczucia jego nie obce miłości |
h fis E
|
A wróżyć musi: Wywracać na nice |
A E
|
Płaszcz czasu, co przecież utkany z podłości. |
h fis E
|
Ale wróżbicie - życie też pisane |
A E
|
Śmierć sławna, haniebna, lub ledwie - półgodna |
h fis E
|
Bo mylił się, mylił się, mylił się - z rana, |
A E
|
A prawda wieczorna spóźniona, bezpłodna |
h fis E
|
Uwierzcie wróżbitom zgrzybiałym |
h fis E
|
Bo rację będą mieć zawsze |
h fis E
|
Oni życie oddali |
D
|
Aby dramat był - cały |
A
|
A pointy, jak zwykle straszne |
h fis E
|
Dodane
24.10.2012
przez Zbik