| Pani Anno, piszę do Pani w nocy | h A h |
| List ten pod poduszkę schowam przed zaśnięciem rano | e h |
| Proszę zabrać, gdy zasnę, tych kilka słów z Polski | D fis |
| Z kraju, w którym kiedyś o wolności śpiewano | e h |
| Moskwa w deszczu już nie jest wiodącym tematem | h A h |
| Krótki żywot nagłówków – któż pamiętałby teraz | e h |
| Dwie deszczowe stolice, jak dwa akty dramatu | D fis |
| Moskwę, Londyn – tych dwoje, co za prawdę umiera | e h |
| Minie rok, dwa i dziesięć, na kolumny gazet | h A h |
| Rocznicowe wspomnienia, okraszone sensacją | e h |
| Wklei ktoś i przypomni zapomniane twarze | D fis |
| Może obok zamieści ciepły wywiad z oprawcą | e h |
| Trudnych pytań nie będzie, nic się więcej nie zdarzy | h A h |
| Nie ma dzisiaj nikogo, kto by rzekł w tonie drwiny | e h |
| W oczy, z których tak wielu odgaduje rozkazy: | D fis |
| - Jak się panu podobał prezent na urodziny? | e h |
| Naraz cisza niezręczna by zapadła na sali | h A h |
| Dziennikarze by wbili obiektywy w twarz kata | e h |
| Znów by może przez tydzień w gazetach pisali | D fis |
| O Pani śmierci, co była taka ważna dla świata | e h |
| Pani Anno już późno, gasną światła w oknach | h A h |
| Póki co nikt tu kolbą w drzwi nie wali nad ranem | e h |
| Więc uprzejmym milczeniem żegna Cię Europa | D fis |
| I mój kraj w którym już o czym innym śpiewamy | e h |
Dodane 06.02.2012 przez DX
