| W swe miejsce nad rzeką |
E
|
| Zabiera cię Zuzanna |
E
|
| Możesz słuchać plusku łodzi |
fis
|
| Możesz zostać z nią do rana |
fis
|
| Wiesz że trochę źle ma w głowie |
E
|
| Lecz dlatego chcesz być tutaj |
E
|
| Proponuje ci herbatę |
gis
|
| Oraz chińskie pomarańcze |
A
|
| I gdy właśnie chcesz powiedzieć |
E
|
| Że nie możesz jej pokochać |
fis
|
| Zmienia twoją długość fali |
E
|
| I pozwala mówić rzece |
fis
|
| Że się zawsze w niej kochałeś |
E
|
| I już chcesz z nią powędrować |
gis
|
| Powędrować chcesz na oślep |
A
|
| Wiesz że ona ci zaufa |
E
|
| Bowiem ciała jej dotknąłeś |
fis
|
| Myślą swą |
E
|
| Pan Jezus był żeglarzem |
|
| Gdy przechadzał się po wodzie |
|
| Spędził lata na czuwaniu |
|
| W swej samotnej wieży z drewna |
|
| Gdy upewnił się że tylko |
|
| Mogą widzieć go tonący |
|
| Rzekł - Żeglować będą ludzie |
|
| Aż ich morze wyswobodzi... |
|
| Lecz zwątpił zanim jeszcze |
|
| Otworzyły się niebiosa |
|
| Zdradzony niemal ludzki |
|
| Jak kamień zapadł Jezus |
|
| W mądrość swą |
|
| I już chcesz z nim powędrować |
|
| Powędrować chcesz na oślep |
|
| Myślisz - chyba mu zaufam |
|
| Bowiem dotknął twego ciała |
|
| Myślą swą |
|
| Dziś Zuzanna za rękę |
|
| Prowadzi cię nad rzekę |
|
| Cała w piórach i w łachmanach |
|
| Z jakiejś Akcji Dobroczynnej |
|
| Słońce kapie złotym miodem |
|
| Na Madonnę tej Przystani |
|
| Pokazuje ci, jak patrzeć |
|
| między śmieci, między kwiaty |
|
| Są tu dzieci o poranku |
|
| Bohaterzy w wodorostach |
|
| Wszyscy dążą do miłości |
|
| I podążać będą zawsze |
|
| Gdy Zuzanna trzyma lustro |
|
| I już chcesz z nią powędrować |
|
| Powędrować chcesz na oślep |
|
| Wiesz że można jej zaufać |
|
| Bo dotknęła twego ciała |
|
| Myślą swą |
|
Dodane
13.02.2017
przez reuter