| Zabił święty Jerzy smoka |
B C d
|
| W płaszcz z atłasu wytarł miecz. |
B C A7
|
| Czarna zdobi go posoka: |
B F d
|
| Smocza śmierć – rycerska rzecz. |
g B A
|
| Odrąbanym skrzydłem gadzim |
g A d
|
| Mąż opędza się od much; |
Dis F B
|
| Dowód tryumfu w sakwę wsadził: |
c g
|
| Komplet świeżych smoczych kłów. |
A7 C D7 g (B C)
|
| Święty Jerzy! Święty Jerzy! |
F d
|
| Smok bezzębną paszczę szczerzy, |
g C
|
| Chociaż już się nic mu nie śni – |
F d B C F
|
| Zabić gada los ci każe, |
F d
|
| Żebyś trafił na ołtarze, |
g C
|
| Ale to nie koniec pieśni! |
F d B C d
|
| Zasłużoną karmił sławą |
|
| Smokobójcę wdzięczny lud |
|
| I podziwiał sakwę krwawą, |
|
| Z której snuł się smoczy smród. |
|
| Rycerz pocił się w purpurach |
|
| Wśród koronowanych głów |
|
| I nie było trubadura, |
|
| Co nie śpiewałby tych słów: |
|
| Święty Jerzy! Święty Jerzy! |
|
| Gadzi zewłok w prochu leży, |
|
| Dla robactwa żer i pleśni. |
|
| Zabić smoka los ci kazał |
|
| Byś się znalazł na ołtarzach, |
|
| Ale to nie koniec pieśni! |
|
| Wszędzie swą postawił stopę, |
|
| Wszędzie dowiózł gadzi swąd. |
|
| Pokrył świat swym świętym tropem |
|
| Aż posiwiał, schudł i zwiądł. |
|
| A z rozprutej sakwy ronił |
|
| Krok po kroku kieł za kłem |
|
| I odrastał smoczy pomiot |
|
| Z tryumfu dobra drwiąc nad złem. |
|
| Święty Jerzy! Święty Jerzy! |
|
| Święty sen ci się należy, |
|
| Wymęczyli cię współcześni! |
|
| Bo uprawiać smokobicie |
|
| Łatwiej, niźli walczyć z życiem, |
|
| Ale to nie koniec pieśni! |
|
| Umarł rycerz, a w Kościele |
|
| Rozprawiano parę lat, |
|
| Jak podzielić jego szkielet, |
|
| Bo relikwii żąda świat. |
|
| Smoków się wyraja mrowie, |
|
| Za to świętych nigdy dość! |
|
| Sprawiedliwie! – ktoś podpowie: |
|
| Mit za mit! I kość za kość! |
|
| Święty Jerzy! Święty Jerzy! |
|
| Liczą kości buchalterzy |
|
| Ile w nich się wiary zmieści – |
|
| Niepisany sen twym szczątkom, |
|
| Musisz zacząć od początku |
|
| I nie będzie końca pieśni… |
|
Dodane
28.07.2018
przez Pan_Kmicic4
