Piosenki

Próba zebrania w jednym miejscu wysokiej jakości opracowań; ze szczególnym uwzględnieniem materiałów wcześniej niedostępnych lub rozrzuconych w różnych miejscach Internetu i prywatnych zbiorach.

Mój rynsztok, mieszczańskie porządki mam gdzieś
Te mordy obłudne i puste - pal sześć
Wysyłam pijane toasty na świat
I za tych popijam, co we mnie od lat Paweł Wójcik – Toasty

Pana-Rejowe gadanie

Tekst: Jacek Kaczmarski

Muzyka: Jacek Kaczmarski

Wykonanie: Jacek Kaczmarski, Zbigniew Łapiński

Kapodaster: III


E E E E
Nie pożywa, jak chciałby, nawet człek poczciwy: a E a E
Nie poziera na krówki swoje ni gąsięta, a E a E a
Nierad słonku, że świeci, miesiącowi krzywy, a E a E
Ledwie czoło wygładzi w Betlejemskie Święta. a E a E a
Gorzko miód mu smakuje, gorzko słowa w uściech, d a d a
Nie pośpiewa przy lutniej, chyba gorzkie żale, G C H E
Ni mu szukać się zachce radości w rozpuście, d C d a
Żonka milczy i drobiazg nie świergoli wcale. F a E a (E)
Skąd pogodę wziąć ducha? E
Skrzynie puste, sień głucha, a
Cnoty grosza nie rodzą, G
Jeszcze w spaniu przeszkodzą. C A
Świat każdego pobodzie, d
Kto z poduszką w niezgodzie. E a E a
E E E E
Niecnotliwie, a syto pożywać – też sztuka; a E a E
Mało znać Makiawela, wiedzieć, co się dzieje. a E a E a
Niepoczciwa u ludzi kosztuje nauka – a E a E
Szyja zmięknie w terminie, a dusza stwardnieje. a E a E a
Skryją szlachetne serce pozłacane blaszki, d a d a
Nos się z wiatrem znać będzie jak kurek na dachu, G C H E
Zamiast szczerych przyjaciół – śliskie złodziejaszki, d C d a
Za prawdziwe kochanie – uległość ze strachu. F a E a (E)
Skąd pogodę wziąć ducha? E
Ludzka zawiść – nie mucha, a
Ni wywczasem jest władza, G
Jeszcze w spaniu przeszkadza. C A
Świat takiego pobodzie, d
Kto z poduszką w niezgodzie. E a E a
E E E E
Przecz narzekać, że Stwórca człeczych krzywd nie płaci? a E a E
Bóg nie szlachcic pijany, co złociszem błyska; a E a E a
Nie jest cnotą ni hańbą wstyd z podartych gaci, a E a E
Ani ból – zasługa, ani świat – kołyska. a E a E a
Sprawiedliwość niebieska od królewskiej inna: d a d a
To cierpieniem nagrodzi, to bogactwem stoczy. G C H E
Opatrzności wyroki, jak po deszczu – rynna: d C d a
Kto jeno w niebo patrzy – tego i zamoczy. F a E a (E)
Szczęście – oka jest mgnienie, E
Człowiek – mądre cierpienie; a
Dobry sen sobie mości, G
Kto nie kocha się w złości, C A
A i żyć będzie słodziej, d
Kto z poduszką jest w zgodzie. E a E a
Szczęście – oka jest mgnienie, E
Człowiek – mądre cierpienie; a
Dobry sen sobie mości, G
Kto nie kocha się w złości, C A
A i żyć będzie słodziej, d
Kto z poduszką jest w zgodzie. E a E a (E E E a)

Dodane 26.07.2018 przez Pan_Kmicic4

Nagranie

Nuty

comments powered by Disqus