| Piękno jest na to, żeby zachwycało – | a |
| Nie znam piękniejszej nad – Piękno – ojczyzny, | A A7 |
| W której – minąwszy przeznaczeń mielizny – | d d/F |
| Warto zanurzyć obolałe ciało, | G7 |
| Pychy się wyzbyć. | E (E4 E) |
| Grobowce Piękna – kosztowne artyzmy, | a |
| Których wieczności wzór – Piramid stałość – | A A7 |
| Na dusze kładą tylko plamę białą | d d/F |
| Jak bandaż kłamstwa, co owija blizny | G7 |
| By nie bolało. | E (E4 E) |
| A nad Sekwaną pochylona gałąź | a a/H a/C a/D E |
| Żywa – pod blaskiem corocznej siwizny | a a/H a/C a/D E |
| Wspomina drzewo układane w pryzmy, | C G |
| Gdy Templariuszy Król spalał wspaniałość | C d |
| W czas wielkiej schizmy. | E (E4 E) |
| Ściemniała belka w narożniku izby, | a a/H a/C a/D E |
| W której się kiedyś na Ludwiki grało, | a a/H a/C a/D E |
| Dobrze pamięta, choć wygięta w pałąk, | C G |
| Czas, gdy Moliera psy uliczne gryzły | C d |
| Z Pana pochwałą! | E (E4 E) |
| Tu Marsyliankę też się poznawało, | a a/H a/C a/D E |
| Gdy wolność tłumu obwieszczały gwizdy | a a/H a/C a/D E |
| I bruk paryski był – jak nigdy – żyzny, | C G |
| Bo gilotyna grała, aż chrupały | d d/F |
| Karki w bieliźnie. | E (E4 E) |
| Po Bonapartem ścichły echa wyzwisk, | a a/H a/C a/D E |
| Szańce Komuny w bieg życia wessało | a a/H a/C a/D E |
| I świat w bezduszną obrasta dojrzałość – | C G |
| Knuty z jedwabiu, przemysł, socjalizmy – | d d/F |
| Nabite Działo! | E (E4 E) |
| Ręce grabieją, wino całkiem kwaśne, | a a/H a/C a/D E |
| Na rękawiczki braknie mi pieniędzy | a a/H a/C a/D E |
| I myśl zmarznięta nie chce płynąć prędzej, | C G |
| A przecież przez nią i to dla niej właśnie | C d |
| Umieram w nędzy. | E (E4 E) |
| Więc cóż jest piękno? Wód słoneczne bryzgi? | a |
| Diament w popiołach? Pamięć? Doskonałość? | A A7 |
| Gdyby to tylko – byłoby za mało! – | d G7 C G7 |
| Dusza, rozpięta raz na Krzyżu Myśli | d d/F |
| – Wyrazi – Całość! | E a |
Dodane 20.08.2018 przez Zbik
