| Wobec Kosmosu - skłonność do błahostek | A D A (D) |
| Winna napełniać mnie poczuciem winy | A D A (D) |
| Rodzą się gwiazdy, a ja z krost wyrostek | A E A (D) |
| Wciąż nie wyrosłem z napięć do pęciny | A D A |
| Słońce w koronkach chmur - widoku kostek | D A |
| Co się aż proszą o tło krynoliny | h fis E |
| Nawet w pustyni nie zdoła mi zaćmić | h D A |
| Choć jego żar i blask są dla mnie braćmi | fis E A (D) |
| Na kostkach tych, co pomysł o miłostce | A D A (D) |
| Obcasów stukiem zmysłom podsunęły | A D A (D) |
| Niosłaś przestrzenie jeszcze dla mnie obce | A E A (D) |
| Które mnie - chłopcu - zatykały przełyk | A D A |
| I gdyby nie to, że jest tak, jak los chce | D A |
| Kiedyż by nasze kostki się zetknęły | h fis E |
| Z niepowtarzalnym i rozkosznym chrzęstem | h D A |
| Szkieletów, co się pysznią jeszcze mięsem | fis E A (D) |
| Z tych dwojga kulek obciągniętych skórą | A D A (D) |
| Skomponowanych z giętką struną ścięgna | A D A (D) |
| Przez które Achill żegnał życia urok | A E A (D) |
| Gdy Parys z łuku trafił go zza węgła | A D A |
| - Dziesięć paluszków broni się z brawurą | D A |
| Przed otępieniem, jakim kusi pięta | h fis E |
| Co już nie jedno w swoim życiu przeszła | h D A |
| A ciągle świeża, śnieżna i niespierzchła | fis E A (D) |
| Całość - jest stopą. W niej spoczywa stałość | A D A (D) |
| (Czego nie można orzec o kosmosie | A D A (D) |
| Na blask gwiazd nowych czeka się nieśmiało | A E A (D) |
| A światło zgasłych kłamie o ich losie | A D A |
| Wiecznie łudziło to, co nie istniał | D A |
| Lub powstawało w spóźnionym rozgłosie | h fis E |
| Więc, skoro nie wiem na czym Wszechświat stoi | h D A |
| Wolę uwielbiać Planety Stóp Twoich | fis E A (D) |
Dodane 22.12.2013 przez spooky