| Żywioł się rzuca na zapory | a E a G |
| I każdy chce być świadkiem cudu | C E a (E) |
| Jak rzeki – drwiąc ze starych koryt – | a E a G |
| Niosą jesienną Wiosnę Ludów. | C E a (G) |
| Radości płacz i bicie w dzwony – | C G C G |
| „Z tej drogi nie ma już odwrotu”. | C G C (G) |
| Polityków tłum zaskoczony | C G C G |
| Już nie wysiada z samolotów. | C G C E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach i urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach i urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E a |
| Patrzą na Zachód ze swych zagród | a E a G |
| Głodni Azjaci i Słowianie, | C E a (E) |
| Czekając za cierpienia – nagród, | a E a G |
| Które ma Bóg Wolności dla nich. | C E a (G) |
| Jadą na zachód osadnicy | C G C G |
| Wozami swoich martwych dziadków | C G C (G) |
| Do europejskiej, do winnicy, | C G C G |
| Gdzie czeka na nich Bóg Dostatku… | C G C E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach i urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach i urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E a |
| I nie pamięta się o burzy, | a E a G |
| Gdy się pogodny świt nasili, | C E a (E) |
| Choć przecież modlą się niektórzy | a E a G |
| Za tych, co tego nie dożyli. | C E a (G) |
| Choć przecież troszczą się mężowie | C G C G |
| W czterech europejskich ścianach, | C G C (G) |
| Co robić, by ogarnąć mrowie | C G C G |
| Wędrownych plemion Dżyngis-Chana. | C G C E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach, po urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E |
| Mówią, że chiński Rok to Smoka | a G a (E) |
| Lub rzadki nadmiar plam na Słońcu… | a G C |
| Cóż nam po wróżbach i urokach! | d a |
| Wszak jest początek w każdym końcu! | H E a |
| Żywioł się rzuca na zapory | a E a G |
| I każdy chce być świadkiem cudu | C E a (E) |
| Jak rzeki – drwiąc ze starych koryt – | a G C G |
| Niosą jesienną Wiosnę Ludów. | C G C E |
| Jak powstał wir – tak się ukoi: | a G a (E) |
| Coś zniszczy, stworzy, coś pochłonie. | a G C |
| Ktoś się raduje – ktoś się boi, | d a |
| Że każdy początek ma swój – koniec. | H E |
| Jak powstał wir – tak się ukoi: | a G a (E) |
| Coś zniszczy, stworzy, coś pochłonie. | a G C |
| Ktoś się raduje – ktoś się boi, | d a |
| Że każdy początek ma swój – koniec. | H E a |
Dodane 29.10.2018 przez Zbik