| Na brzegu stojąc, drżące plemię Boże, | a E |
| Patrzymy w trwodze na Czerwone Morze. | C G |
| Za nami ściana świata tego ludów | C F |
| Stoi milcząca, czekająca cudu. | C G C |
| A nam niedobrze to milczenie wróży: | a E |
| My się musimy w morze to zanurzyć! | C G |
| Nie dla nas sady na żyznych rzek stokach – | C F |
| Dla nas jest toń ta czerwona, głęboka. | C G C |
| Wtem jeden człowiek, niespełna rozumu, | a E |
| Na kamień włazi i woła do tłumu: | C G |
| Ja wam powiadam i kto chce, niech wątpi, | C F |
| Że się to morze przed nami rozstąpi! | C G C |
| Ja nad tym morzem trzymam wiary władzę! | a E |
| Ja pójdę pierwszy! Ja was poprowadzę! | C G |
| I nim ktokolwiek zdążył przetrzeć oczy, | C F |
| Już jedną nogę w odmętach zamoczył. | C G C |
| Drugiej nie zdążył, bo oto toń rzyga | a E |
| I jeden poziom w dwa piony się dźwiga! | C G |
| Szum się podnosi, a od ludów wrzawa: | C F |
| Sprzeczne z naturą, więc na cud zakrawa! | C G C |
| A onże człowiek pierwszy w wąwóz wkroczył | a E |
| Między sztandary purpurowych zboczy, | C G |
| A wszystko warczy, pieni się i pryska, | C F |
| Lecz najmniejszego nie zamoczy listka. | C G C |
| Więc nie pytając nawet o przyczynę | a E |
| Już wszyscy razem weszliśmy w szczelinę. | C G |
| Idziemy rzędem wzdłuż krwistych otchłani – | C F |
| Zlęknięci, dumni, zdumieni, znękani. | C G C |
| Ktoś krzyknął nagle: Wracamy! To zdrada! | a E a |
| Ktoś – Naprzód! – woła, a ktoś jęczy – Biada! | C G C |
| Inny znów ściany czerwonej dotyka | C F |
| I nim coś powie – bezszelestnie znika. | C G C |
| Czyśmy za wolno szli, czy pobłądzili, | a E |
| Czy iść przestali we zwątpienia chwili, | a E |
| Czy wszystko złudą było czy omamem | C G |
| I tylko w myślach weszliśmy w tę bramę – | C G |
| Nie wiem i nie wie chyba nikt na świecie, | C F |
| Choć wszyscy wszystko oglądali przecież. | C G C |
| Dość, że się toniom w pionie stać znudziło, | a E |
| W chwil kilka mokrą szmatą nas przykryło | a E |
| I ciężkiej ciszy przytrzasnęły drzwi | C G |
| Jakby nas wchłonął kubeł pełen krwi! | a E E7 a |
| Chyba na zawsze będzie już schowana | C F |
| Pod wodą nasza Ziemia Obiecana. | C G C |
| Patrzyli żywi z czerwonej mogiły | a E |
| Jak do swych dziejów ludy odchodziły. | C G |
| Mówiono teraz: I widzicie sami, | C F |
| Jakie są skutki żartów z żywiołami. | C G C |
| A ci z ustami, oczami pod wodą, | a E |
| Choć odpowiedzieć by chcieli – nie mogą; | C G |
| Mnie na nieznane brzegi wyrzuciło… | C F |
| I stąd ta piosenka, której by nie było! | C G a |
Dodane 01.08.2018 przez Pan_Kmicic4
