| A przecież oni tylko chcieli grać | |
| Muzykę im tak bardzo bliską | |
| Radości odrobinę ludziom dać | |
| Ten rytm ich pociągał - ot i wszystko | |
| A przecież oni tylko chcieli mieć | |
| Coś swego w tym bezimiennym tłumie | |
| Sztandarów i haseł na czerwonym tle | |
| Lecz nikt tego nie chciał zrozumieć |
| I krzyczał półgłuchy towarzysz z urzędu | |
| Z wściekłości aż stając na palcach | |
| ”Imperialistycznej muzyki nie będą | |
| Nam tutaj rzępolić – grać walca! | |
| Niech pieśni marszowe swym pięknem podniosłym | |
| Rozpalą nas aż do euforii | |
| Gdy ruszymy razem, jak chciał Majakowski | |
| Zajeździć kobyłę historii!” |
| A przecież oni tylko chcieli być | |
| Realni – nie bezpodmiotowi | |
| Żadnemu nie przyszło nawet na myśl | |
| Że stał się wrogiem klasowym | |
| Czerwone krawaty już dawno zostały | |
| Na strzępy przez mole pocięte | |
| Czerwone plakaty na słońcu zetlały | |
| A jazz był, jest z nami i będzie |
| Czerwone krawaty już dawno zostały | |
| Na strzępy przez mole pocięte | |
| Czerwone plakaty na słońcu zetlały | |
| A jazz był, jest z nami i będzie |
Dodane 17.06.2011 przez Ewus