| Widzimy się co dzień na schodach w metrze, |
C F G
|
| Gdy ona jedzie na dół – ja na powierzchnię |
C F G
|
| Ja wracam z nocnej zmiany, a ty pracujesz rano |
a e
|
| Ja jestem niewyspany, ty z twarzą zatroskaną |
F G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C (C F C a G C)
|
| Praga o szóstej sennie jeszcze ziewa |
C F G
|
| I tylko my naiwni – robimy co trzeba |
C F G
|
| Ja spieszę się z kliniki, gna do kiosku ona |
a e
|
| Zmęczone dwa trybiki, dwie wyspy wśród miliona |
F G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C (C F C a G C)
|
| Choć o tej samej porze - randki są ruchome, |
C F G
|
| Bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę |
C F G
|
| Ja w lewo, ona w prawo - nie ma odwrotu |
a e
|
| Ją czeka Rude pravo, a na mnie pusty pokój |
F G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C (C F C a G C)
|
| Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie, |
C F G
|
| Gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie |
C F G
|
| W pośpiechu ledwie zdążę szepnąć - „witam z rana”, |
a e
|
| Bo całowania w biegu surowo się zabrania |
F G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C (C F C a G C)
|
| A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie |
C F G
|
| O dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie |
C F G
|
| Już tęsknią nasze włosy w pędzie poplątane |
a e
|
| Do tego, co nas czeka, do tego, co nieznane |
F G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C a
|
| A schody jadą, choć mogłyby stać |
d G C a
|
| na stacji Jerzego z Poděbrad |
d G C (C F C a G C)
|
Dodane
07.12.2015
przez jakubkwa