| Posadzili na fotelach miękkich nas | a |
| I pasami do nich ciała przywiązali | a B |
| I zamknęli nad głowami szczelny właz | B |
| I od zewnątrz śruby w nim pozakręcali. | B a |
| Hełmy głowy nam wessały jak pijawki | a |
| I oddzielił nas od świata brzuch potwora – | a B |
| Jeśli słychać coś, to to, co jest w słuchawkach, | B |
| Jeśli widać coś, to to w telewizorach. | B a |
| W cichą ciemną przestrzeń nieba wystrzelili nas | B a |
| I patrzyli, póki się nie upewnili, że | B E F (E) |
| My próżni, w stanie nieważkości, | a |
| Gdzie z opóźnieniem nas dochodzą głosy z Ziemi, | a B |
| Gdzie w normie humor dobry, w normie mdłości, | B |
| W normie powolność, mózgu niedokrwienie. | B a |
| Ciągle w tym samym stadium dojrzałości, | a |
| W jakim nas wystrzelono w ten bezdenny krater; | a B |
| Z takim zasobem o swym losie wiadomości, | B |
| Jaki nam da koordynator. | E F E a |
| Słychać tylko jego lub spikera głos, | a |
| Na ekranach gąszcz wykresów i wyliczeń – | a B |
| Jaką siłę daje atomowy stos, | B |
| Ile jemy mięsa w proszku i słodyczy. | B a |
| Nie lecimy my odkrywać gwiazdozbiorów | a |
| Ani z obcych planet uszczknąć gruntu gramów; | a B |
| Naszym wielkim celem jest, ogólnie biorąc, | B |
| KONSEKWENTNA KONTYNUACJA PROGRAMU! | B a |
| Cicha ciemna przestrzeń nieba nas otacza | B a |
| I nikt z nas na razie nie rozpacza, że | B E F (E) |
| My w próżni, w stanie nieważkości – | a |
| Przedmioty, myśli, słowa krążą gdzieś bezwładnie; | a B |
| Że automaty weszły w stan nieomylności | B |
| I wszystko wiedzą dokładnie! | B a |
| Że rozłożone porcje naszej aktywności, | a |
| Że czas nieprędki, gdy staniemy znów na Ziemi! | a B |
| Wrócimy – sądząc po programów niezmienności – | B |
| Gdy coś się bez nas na niej – zmieni! | B E a |
Dodane 30.07.2018 przez Zbik
