Casanova Federico Felliniego
Piosenka inspirowana jest włosko-amerykańskim filmem biograficznym z 1976 roku, pt. Casanova, w reżyserii włoskiego reżysera Federico Felliniego. Obraz powstał na podstawie pamiętników żyjącego w XVIII wieku, weneckiego awanturnika i uwodziciela Giacomo Casanovy.
Casanova urodził się w Republice Weneckiej w 1725 roku. Jako szesnastolatek uzyskał tytuł doktora. Przez kolejne lata obejmował mniej lub bardziej rentowne posady u boku prominentnych postaci całej ówczesnej Europy. W wieku 25 lat wstąpił do masonerii. Interesowała go nauka i wiedza tajemna; za zgłębianie tej drugiej trafił w 1753 roku do weneckiego więzienia. Po brawurowej ucieczce podróżował między innymi do Rosji, Francji, Szwajcarii i Polski. Casanova miał ambicję wsławić się jako naukowiec, odkrywca, wynalazca i literat – w swoim dorobku posiadał prawie 20 publikacji. Zmarł jako zniedołężniały starzec w 1798 roku, na zakażenie układu moczowego, w czeskim zamku w Duchocovie.
Casanova dziś jest pamiętany przede wszystkim jako uosobienie romantyka i uwodziciela. W swoich pamiętnikach pt. Historia mojego życia, awanturnik opisał łącznie 122 stosunki i relacje intymne, które łączyły go z mieszkankami ówczesnej Europy. Giacomo Casanova to także pionier używania płóciennych prezerwatyw jako środka antykoncepcyjnego i chroniącego przed chorobami wenerycznymi.
Film z 1976 wykorzystuje historię życia Casanovy jako tło do przyjrzenia się psychologicznej stronie uwodziciela i jego stosunkom ze społeczeństwem, które nadało mu łatkę kobieciarza i rozpustnika. Filmowy Casanova (brawurowo zagrany przez Donalda Sutherlanda) stara się, aby postrzegano go jako inżyniera, matematyka, czy podróżnika, co spotyka się z wyśmianiem go przez śmietankę towarzyską XVIII-wiecznej Europy, która wymaga od niego tylko i wyłącznie popisów seksualnych. Pogoń za prawdziwą miłością i spełnieniem siebie, to główny temat filmu Felliniego. Dzieło wypełnione jest dużą ilością symboliki i onirycznym klimatem, podsycanym przez surrealistyczną scenografię i nagrodzone oscarem fantazyjne kostiumy.
Film z 1976, jak i powstały 3 lata później utwór, Kaczmarski zaliczał do swoich ulubionych. O piosence mówił: Jest to jeden z moich ukochanych utworów, który traktuję bardzo osobiście, a mówi o tym, jak to społeczeństwo lub otoczenie wymaga od człowieka czegoś innego, niż on sam chciałby dać ludziom. Cały film Felliniego mówi o tym, jak Casanova chciałby uchodzić za naukowca, przyrodnika, podróżnika, geografa, historyka, a wszyscy oczekują od niego popisów seksualnych. I ja dokładnie tak się czułem, pisząc te mniej lub bardziej wysublimowane rozprawki historyczno – filozoficzne, gdy tymczasem oczekiwano ode mnie deklaracji politycznych i w zasadzie ciągłego boksowania się, za pomocą piosenki, z całym systemem. Ludzie lubią wypuszczać takich watażków na harce i patrzeć, czy dostaną w łeb, czy nie dostaną.
Dodane
29.06.2019
przez Pan_Kmicic4
