| Tak, ci mężczyźni, których znasz, |
D C D
|
| to gracze którzy kończą z grą na zawsze |
A
|
| wtedy, gdy im dajesz dach nad głową |
E fis
|
| Ja znam takich jak oni - ciężko |
E
|
| jest się witać z kimś, kto gwiazd |
fis
|
| dotyka ręką - z białą flagą |
E fis
|
| Nie został po nim nawet śmiech - |
D C D
|
| pomyślisz, gdy dżokery sprzątniesz |
A
|
| na stole przezeń zostawione |
E fis
|
| Jak każdy gracz wyczekiwał kart |
E
|
| tak silnych by już żaden inny |
fis
|
| gracz ich nie mógł jednym ruchem przebić |
E fis
|
| On był jak Józef w drodze do stajenki |
E fis
|
| Przy parapecie powie Ci |
D C D
|
| że chcesz go wciąż zniewolić swym |
A
|
| ciepłem, swą miłością i schronieniem |
E fis
|
| Wyciągnie stary rozkład jazdy |
E
|
| pociągów, potem powie tylko: |
fis
|
| Mówiłem od początku - jestem obcy |
E fis
|
| Lecz inny przybysz prosi Cię, |
D C D
|
| byś nie wkraczała w jego sen |
A
|
| Niech będzie to dla Ciebie obce brzemię |
E fis
|
| Poznałaś go już wcześniej; to |
E
|
| do gry posiadacz złotych rąk |
fis
|
| które teraz są pokryte rdzą po łokcie |
E fis
|
| I odda Ci te ręce za schronienie |
|
| Tak, masz już dosyć wszystkich tych |
D C D
|
| zmęczonych mężczyzn, którym sił |
A
|
| już w dłoniach brak na świętą grę w pokera |
E fis
|
| Gdy snów się wyzbył, widzisz, jak |
E
|
| kolejnej, krętej drogi znak |
fis
|
| nad jego ramieniem jak dym się zbiera |
E fis
|
| Zapraszasz go, by wszedł i siadł |
D C D
|
| Ale odwrócisz się i tak |
A
|
| ku drzwiom otwartym, schronieniu niezamkniętym |
E fis
|
| Wyjściowe drzwi, ich nie bój się, |
E
|
| gdy zechcesz, to otworzysz je, |
fis
|
| Kochanie, to Ty właśnie jesteś obca |
E fis
|
| Czekałem, byłem pewny już, |
D C D
|
| że wśród pociągów, własnie tu |
A
|
| spotkamy się; już nadszedł czas odjazdu |
E fis
|
| Nie miałem żadnych tajnych kart |
E
|
| by dostać się daleko tam |
fis
|
| do sedna tej czy całkiem innej sprawy |
E fis
|
| Gdy mówi tak, Ty nie wiesz wciąż, co dalej |
|
| Jeżeli chcesz, spotkajmy się, |
D C D
|
| wybieraj więc, nad brzegiem czy |
A
|
| pod jednym z mostów nad najdłuższą rzeką |
E fis
|
| Tak mówi, w wagonu skrywa się |
E
|
| przyjemne ciepło, ty już wiesz |
fis
|
| że to ucieczka w jedno schronienie więcej |
E fis
|
| Wiesz, że tak naprawdę wcale nie było obcy |
E fis
|
| I mówisz: Jasne, pod mostem, gdziekolwiek |
E fis
|
| Nie został po nim nawet śmiech - |
D C D
|
| pomyślisz, gdy dżokery sprzątniesz |
A
|
| na stole przezeń zostawione |
E fis
|
| Jak każdy gracz wyczekiwał kart |
E
|
| tak silnych by już żaden inny |
fis
|
| gracz ich nie mógł jednym ruchem przebić |
E fis
|
| On był jak Józef w drodze do stajenki |
E fis
|
| Przy parapecie powie Ci |
D C D
|
| że chcesz go wciąż zniewolić swym |
A
|
| ciepłem, swą miłością i schronieniem |
E fis
|
| Wyciągnie stary rozkład jazdy |
E
|
| pociągów, potem powie tylko: |
fis
|
| Mówiłem od początku - jestem obcy |
E fis
|
Dodane
02.02.2017
przez reuter