| Nad Wisłą gnieżdżą się nędzarze, | a d |
| W kościołach dobroczynne tłumy, | E a |
| Arystokraci i bogacze | a d |
| Topią w wyścigach ciężkie sumy. | E a |
| Nikt nie wie, co naprawdę warte | E a |
| Poświęceń po powstańczym dziele — | d E |
| Rzeckiemu śni się Bonaparte, | a d |
| Wokulski kocha Izabelę | d E a |
| Niedożywieni i gruźliczy | a d |
| Studenci walczą błazenadą, | E a |
| Szlangbaum szlacheckie weksle liczy, | a d |
| Patrioci do Paryża jadą. | E a |
| Trzeba na jakąś stawiać kartę, | E a |
| Ale rozsądniej grać, czy śmielej? | d E |
| Rzeckiemu śni się Bonaparte, | a d |
| Wokulski kocha Izabelę, | d E a |
| Świat jest brzemienny w wynalazki, | a d |
| W metale od powietrza lżejsze, | E a |
| Polacy żyją z bożej łaski | a d |
| Piastując myśli niedzisiejsze. | E a |
| W szaradzie ułożonej żartem | E a |
| Pogodnych wróżb nie widać wiele — | d E |
| Rzeckiemu śni się Bonaparte, | a d |
| Wokulski kocha Izabelę, | d E a |
| Na zyski apetyty rosną, | a d |
| Z pomysłów nie wychodzi żaden: | E a |
| Zyskowna spółka handlu z Rosją | a d |
| Wzięta za narodową zdradę. | E a |
| Artyście z Włoch o głosie zdartym | E a |
| Salon pod nogi zachwyt ściele — | d E |
| Rzeckiemu śni się Bonaparte, | a d |
| Wokulski kocha Izabelę, | d E a |
| Prosty kolejarz nie chce pojąć, | a d |
| Jak można z życiem chcieć się rozstać. | E a |
| Figurki w oknie sklepu stoją, | a d |
| Sklep zmienia pana, a świat — postać. | E a |
| W powietrze wylatuje zamek | E a |
| Stając się marzeń rozpadliną — | d E |
| Rzecki umiera weteranem, | a d |
| Wokulski — znika pod ruiną. | d E a |
Dodane 03.09.2014 przez PrzemekL
